بر اساس تخمین ها، شمع های ساخته شده از موم زنبور عسل یا چربی حیوانی (پیه)، بعداً پارافین و استئارین که بسته به اندازه آنها چندین ساعت یا چند روز می سوختند، بیش از 5000 سال است که وجود داشته است.
اختراع چراغ نفتی و لامپ نفت سوز گاز سوز در آغاز قرن نوزدهم پیشرفت هایی را در زمینه روشنایی مصنوعی قبل از نور الکتریکی ایجاد کرد. با این حال، خطر آتش سوزی زیاد بود، اثر نوری کم و توسعه دوده بسیار زیاد بود. یک نوع روشنایی مطمئن مورد نیاز بود.
اولین لامپ برای چراغ برق به سال 1854 برمی گردد. گفته می شود که توسط هاینریش گوبل آلمانی اختراع شده است. بیش از 20 سال بعد، مخترع آمریکایی توماس آلوا ادیسون، لامپ موجود را توسعه داد و به آن یک پایه پیچ داد.
لامپ زنون سوناتا وای اف نمونه تکمیل شده همین لامپ ها هستند.
در سال 1880 او حق اختراع یک لامپ برق را در ایالات متحده دریافت کرد. در سال 1881 ادیسون لامپ فیلامنت کربن الکتریکی خود را در نمایشگاه جهانی پاریس ارائه کرد.
لامپ رشته ای او به تولید سری رفت و تا سال 1890 در بسیاری از مکان ها جایگزین نورهای قدیمی شده بود. به هر حال: “E” در نام پایه، یعنی E14 یا E27، مخفف Edison است.
نور الکتریکی نوری است که توسط یک منبع نور الکتریکی تولید می شود. در اواسط قرن نوزدهم، برق با اختراعات متعددی مانند دینام، تلگراف و موتور الکتریکی راه خود را به جامعه باز کرد.
اختراع نور الکتریکی مردم را از نور روز جدا کرد. اولین شمع برقی “Yablochkov”، یک لامپ قوس کربنی به نام مخترع آن پاول یابلوچکوف، در سال 1876 اختراع شد و حدود 90 دقیقه سوخت نور بسیار روشن و خیره کننده بود.
در برلین، لندن و پاریس از آن استفاده می شد، اما در ساختمان های مسکونی نه.
در ایالات متحده آمریکا و اروپا، شبکه های تامین انرژی الکتریکی بین اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 گسترش یافت. در سال 1884، کافه بائر در برلین، اولین ساختمان در آلمان بود که توسط یک لامپ رشته‌ای ثبت شده توسط ادیسون روشن شد.
برقی شدن جمهوری فدرال تا اواخر دهه 1950 ادامه داشت. تنها در آن زمان آلمان تقریباً به طور کامل به شبکه برق متصل شد و حتی در مناطق دورافتاده، چراغ‌های برق خیابان‌ها، کارخانه‌ها و اتاق‌های نشیمن را در شب روشن می‌کردند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.