لباس کار دیکیز اصل اغلب یونیفرم یا لباس رسمی هستند، مانند یک کشیش در خدمات کلیسا. همانطور که در بخش پذیرایی سیستم معمول است، می‌توان لباس‌هایی با آرم شرکت را نیز گنجاند.
لباس های محافظ: این نوع لباس کار دارای عملکرد ویژه ای است، زیرا به دلایل ایمنی شغلی در ساعات کاری اجباری است. این لباس بیش از حد معمول در برابر تأثیرات خطرناکی مانند گرما، آب، سرما، رادیواکتیویته یا مواد شیمیایی محافظت می کند.
کارفرمایانی که این لباس را تهیه نمی کنند یا کارمندانی که آن را حذف می کنند، به شدت سهل انگاری می کنند.
قرارداد کاری لباس کار را مشخص می کند.
با این حال مرزهای تعریف لباس کار می تواند روان باشد. مثال: به طور کلی، ما در مورد لباس کار در پرستاری یا پزشکی صحبت می کنیم. با توجه به اینکه آنها اغلب کارمند بخش دولتی هستند، لباس خدماتی است.
بسته به منطقه مورد استفاده، لباس کار پزشکی با لباس محافظ تکمیل می شود. به عنوان مثال از محافظ بینی و دهان، روپوش های محافظ، دستکش و آستر کفش در صورت وجود خطر عفونت استفاده می شود.
با این حال، اینکه در نهایت لباس کار باشد یا لباس محافظ، قبلاً در قرارداد کار مشخص شده است. این همچنین تنظیم می کند که آیا شما باید هزینه ها را بپردازید یا کارفرما. اگر لباس کار به عنوان لباس محافظ استفاده شود، مقررات قانونی وجود دارد.
برای مثال، لباس‌های محافظ پس از آزمایش موفقیت‌آمیز برای ویژگی‌های خاصی تأیید می‌شوند. وقتی صحبت از کیفیت به میان می‌آید، تمرکز بر عملکرد است برش‌های خاصی، به عنوان مثال روی آستین‌ها و پاهای کت و شلوار ماشینی، لازم است تا کارمند وارد دستگاه نشود.
از آنجایی که لباس حفاظتی به منظور محافظت از کارمند در برابر برخی منابع خطر است، کارفرما موظف است از نظر ایمنی شغلی، این لباس را برای فعالیت های مخاطره آمیز به صورت رایگان در اختیار کارکنان خود قرار دهد (ماده 3 قانون ایمنی و بهداشت کار).
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.